Het zuiden van het Noordereiland
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Ilse
18 November 2009 | Nieuw Zeeland, Kaikoura
Hier is dan het laatste verslag over onze activiteiten op het Noordereiland. Op 17 november gaan we per ferry over van Wellington naar Picton. Daarbij gaan we de Cook Strait oversteken om op het Zuidereiland terecht te komen. Maar eerst nog wat verhalen van een “oude doos”! Ik heb er tenslotte weer een jaartje bij, alhoewel mijn 48e levensjaar 12 uur langer duurt dan normaal. Dat is toch mooi meegenomen! Bedankt dat jullie aan mij gedacht hebben tijdens mijn verjaardag, ook al zat ik aan de andere kant van de wereld.
Aangezien we in het Tongariro National Park onze geplande wandeltocht door de harde windstoten in rook zagen opgaan, hebben we gezocht naar een alternatief en dat hebben we gevonden.
We hebben iets gedaan waarvan wij zelf nooit gedacht hadden dat we dit ooit zouden doen: met een jetboat de rivier op!! Dit begon heel rustig met 30 km varen, vervolgens een wandeling(etje) van 40 minuten naar de Bridge tot Nowhere. Deze brug is gebouwd in de midden jaren ’30 en moest de verbinding vormen tussen 2 grotere plaatsen. Veel boeren hadden zich in afwachting van deze brug gevestigd op de hellingen van de Wanganui River. Door de zwaar te bewerken hellingen, erosie door het kappen van de bossen en het gegeven dat er geen (fatsoenlijke) verbinding kwam, verlieten veel boeren deze omgeving. Op het moment dat de brug klaar was bleek dat alle boeren inmiddels vertrokken waren. Vandaar de naam Bridge to Nowhere.
Op de terugweg liet onze gids effe zien wat zo’n jetboat allemaal kan, nou dat is niet weinig. Diverse 360 graden bochten werden met hoge snelheid uitgevoerd. Een dubbele Rittberger is er niks bij. Zo’n tochtje per boot laat je de wereld van een hele andere kant zien…….maar daar waren we toch al mee bezig!
Na dit spektakel zijn we aan de volgende onderneming begonnen. Vanuit Taumarunui naar Stratford via de 43, beter bekend als de Long Forgotten World Highway. We hadden een afstand van 151 km te overbruggen over deze “highway”. Het was een geweldig stuk om te rijden, zelfs het onverharde gedeelte van 12 km. De weg kronkelde door het heuvelachtige landschap en uiteindelijk zelfs door een kloof. Het was de ene bocht na de andere en alleen maar op en af! Het resultaat was dat we na ongeveer 4 uur in Stratford stonden met voor ons de Mount Taranaki!
Vanuit Stratford via de kustweg afgezakt naar Wanganui en daar een campground opgezocht aan het strand van de Tasmaanse Zee. Hier zijn in ieder geval niet de Bountyreclames opgenomen aangezien het zand hier niet goudgeel maar zwart is. ’s Avonds met Lucie uitgewaaid op het strand en genoten van een mooie zonsondergang. Na deze strandwandeling was een douche geen overbodige luxe. Overal zat zand en dat voor lui die niet van strand houden….maar wel van een fotogenieke zonsondergang!
Onze laatste uitvalsbasis op het Noordereiland hebben we inmiddels bereikt en wel de hoofdstad van Nieuw Zeeland, Wellington.
Wellington is een stad, die je kunt vergelijken met San Francisco. Beide zijn gebouwd in een heuvelachtig gebied, waardoor je soms flinke hoogteverschillen moet overbruggen (en dat te voet..) Zelfs een cable car ontbreekt niet. De stad staat bekend om haar liefde voor alle soorten kunst, hetgeen overal duidelijk zichtbaar is. Met name het Te Papa museum is een Must-do, het blijkt een interactief museum te zijn met veel info over het ontstaan van Nieuw-Zeeland . Zelfs een aardbeving wordt er gesimuleerd, maar die hebben we maar overgeslagen!
De laatste avond op het Noordereiland hebben we in de Hell doorgebracht, aangezien die bekend staat om hun overheerlijke en goed gevulde pizza’s.
Morgen gaan we over met de Interislander van Wellington naar Picton op het Zuidereiland. We hebben geen idee wat de weersvoorspellingen voor morgen zijn. Er wordt gezegd, dat bij slecht weer de Cook Strait een van de onaangenaamste stukjes water op aarde kan zijn…. Afwachten dus. Hoe het ons vergaan is, lezen jullie in het volgende stukje.
Groetjes en tot lezens.
Aangezien we in het Tongariro National Park onze geplande wandeltocht door de harde windstoten in rook zagen opgaan, hebben we gezocht naar een alternatief en dat hebben we gevonden.
We hebben iets gedaan waarvan wij zelf nooit gedacht hadden dat we dit ooit zouden doen: met een jetboat de rivier op!! Dit begon heel rustig met 30 km varen, vervolgens een wandeling(etje) van 40 minuten naar de Bridge tot Nowhere. Deze brug is gebouwd in de midden jaren ’30 en moest de verbinding vormen tussen 2 grotere plaatsen. Veel boeren hadden zich in afwachting van deze brug gevestigd op de hellingen van de Wanganui River. Door de zwaar te bewerken hellingen, erosie door het kappen van de bossen en het gegeven dat er geen (fatsoenlijke) verbinding kwam, verlieten veel boeren deze omgeving. Op het moment dat de brug klaar was bleek dat alle boeren inmiddels vertrokken waren. Vandaar de naam Bridge to Nowhere.
Op de terugweg liet onze gids effe zien wat zo’n jetboat allemaal kan, nou dat is niet weinig. Diverse 360 graden bochten werden met hoge snelheid uitgevoerd. Een dubbele Rittberger is er niks bij. Zo’n tochtje per boot laat je de wereld van een hele andere kant zien…….maar daar waren we toch al mee bezig!
Na dit spektakel zijn we aan de volgende onderneming begonnen. Vanuit Taumarunui naar Stratford via de 43, beter bekend als de Long Forgotten World Highway. We hadden een afstand van 151 km te overbruggen over deze “highway”. Het was een geweldig stuk om te rijden, zelfs het onverharde gedeelte van 12 km. De weg kronkelde door het heuvelachtige landschap en uiteindelijk zelfs door een kloof. Het was de ene bocht na de andere en alleen maar op en af! Het resultaat was dat we na ongeveer 4 uur in Stratford stonden met voor ons de Mount Taranaki!
Vanuit Stratford via de kustweg afgezakt naar Wanganui en daar een campground opgezocht aan het strand van de Tasmaanse Zee. Hier zijn in ieder geval niet de Bountyreclames opgenomen aangezien het zand hier niet goudgeel maar zwart is. ’s Avonds met Lucie uitgewaaid op het strand en genoten van een mooie zonsondergang. Na deze strandwandeling was een douche geen overbodige luxe. Overal zat zand en dat voor lui die niet van strand houden….maar wel van een fotogenieke zonsondergang!
Onze laatste uitvalsbasis op het Noordereiland hebben we inmiddels bereikt en wel de hoofdstad van Nieuw Zeeland, Wellington.
Wellington is een stad, die je kunt vergelijken met San Francisco. Beide zijn gebouwd in een heuvelachtig gebied, waardoor je soms flinke hoogteverschillen moet overbruggen (en dat te voet..) Zelfs een cable car ontbreekt niet. De stad staat bekend om haar liefde voor alle soorten kunst, hetgeen overal duidelijk zichtbaar is. Met name het Te Papa museum is een Must-do, het blijkt een interactief museum te zijn met veel info over het ontstaan van Nieuw-Zeeland . Zelfs een aardbeving wordt er gesimuleerd, maar die hebben we maar overgeslagen!
De laatste avond op het Noordereiland hebben we in de Hell doorgebracht, aangezien die bekend staat om hun overheerlijke en goed gevulde pizza’s.
Morgen gaan we over met de Interislander van Wellington naar Picton op het Zuidereiland. We hebben geen idee wat de weersvoorspellingen voor morgen zijn. Er wordt gezegd, dat bij slecht weer de Cook Strait een van de onaangenaamste stukjes water op aarde kan zijn…. Afwachten dus. Hoe het ons vergaan is, lezen jullie in het volgende stukje.
Groetjes en tot lezens.
-
18 November 2009 - 07:47
Petra:
Hoi Ilse en Lucie,
Heerlijk die verhalen van jullie. De foto's maken het alsof we er bijna bij zijn. Deze zijn weer mooi, maar de foto's bij het vorige verhaal waren echt super.
Hier gaat alles zijn gangetje. Gisteren zijn jullie laatste kaarten op de post gegaan, dus iedereen is (als het goed is) voorzien.
Dadelijk natuurlijk naar mijn werk (ja, ja ook ik moet wel eens werken.) Gisteren naar de opleiding geweest, was weer een goede dag.
Als jullie vandaag oversteken .... houd je goed vast of blijf binnen!!
En verder natuurlijk veel plezier.
groetjes uit Merum -
18 November 2009 - 09:44
Marjo:
Het is echt leuk om jullie verslag te lezen, ben wel een beetje jaloers.Ik heb een weekje vrij en de dames zijn jarig geweest(Ilse alsnog proficiat).Dus nu weer over naar het leven van alledag.
Ben benieuwd naar de rest van jullie foto's, beloofd veel moois.
Groetjes Paul,Marjo en de dames -
18 November 2009 - 11:14
Robbert-Paul :
Hallo Ilse en Lucie,
Ik ben zo vrij geweest mijzelf toe te voegen aan jullie mailinglist, ik ben toch wel erg nieuwsgierig naar de reisavonturen van mijn favo coaches ;) Ik heb ze gelezen en ik moet zeggen, ik ben erg "impressed". Wat een geweldige reis maken jullie daar!! Als ik die foto's zo bekijk, moet ik me toch echt gaan verheugen op komend jaar, wanneer mijn reisje dan eindelijk ook begint (na uitstel van afgelopen jaar). Wat een prachtige omgeving en foto's!
Geniet er met volle teugen van, jullie hebben het verdient! Aan Ilse: alsnog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Een bijzondere plek om je verjaring te vieren denk ik!!
Heel veel reisplezier gewenst en tot over enkele weken in NL.
Groetjes,
Robbert-Paul
-
18 November 2009 - 13:45
Maud:
deze dame kan het niet laten ook nog wat te schrijven :D
De foto's zijn echt super mooi en het verslag klink zeer aantrekkelijk.
Kan ik niet even overvliegen???
Verjaardag was leuk en nog bedankt voor het smsje vanuit Down Under.
Had meteen iets kunnen terugsturen. Dat was wel heel apart moet ik zeggen.
Maar ik moet nu maar eens gaan stoppen want huiswerk roept.
dus tot schrijfs
Groetjes Maud
-
18 November 2009 - 18:26
Coen En Trix:
Hoi Ilse en Lucie,
Onder het motto beter laat dan nooit. Ilse een dikke knuffel voor je verjaardag. Dit feest kunnen vieren in zo een fantastische omgeving lijkt ons schitterend. Het is genieten van de mooie foto's en het levendige reisverslag we blijven jullie volgen veel plezier en tot de volgende keer. Groetjes van Coen en Trix -
18 November 2009 - 20:30
Janne En Wilmie:
Gewoon groetjes van ons en voorzichtig bij cook strait.Tot de volgende keer. -
19 November 2009 - 18:56
Elly:
Beste globetrotters
Ik ben eigenlijk meer benieuwd of jullie Gollum hebben gezien (stiekem meegereisd in de kofferbak)? Ilse, nog gefeliciteerd, maar bij thuiskomst heb ik voor een passende kaart gezorgd.Hopelijk een rustige overtocht, zodat we op naar een volgend verslag kunnen.
Groetjes
van de hele familie. -
20 November 2009 - 12:17
Je Broertje:
allereerst nog proficiat met je verjaardag Isle.
ik kon je niet eerder proficiat wensen omdat ik in het AZM mocht vertoeven zoals je weet, maar ik ben vandaag toch echt naar huis mogen gaan.
Hé tof man al die mooie foto's 't lijkt wel of we er zelf bij zijn.
allebei de groetjes en 'n Dikke Kus. Doeiiii -
20 November 2009 - 21:14
Hilda En Henk Te G:
Met veel plezier jullie reisverslag gelezen en reizen in gedachten mee
Nog van harte met je verjaardag en dan is het nu tijd om de PLUS te gaan lezen !!!!!!!!!!
groetjes H+H
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
