Kaikoura en Abel Tasman National Park
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Ilse
22 November 2009 | Nieuw Zeeland, Westport
We zijn inmiddels de Cook Strait overgestoken en hebben voet gezet op het Zuidereiland. Op de dag van vertrek vanuit Wellington lachte het zonnetje ons bij regelmaat toe en was de zee zo glad als een spiegel. Goede vooruitzichten dus. Bij het inchecken hing het er nog om of we wel mee mochten. We hadden namelijk geboekt voor 08.00 uur pm en dan ben je ´s morgens om 08.00 uur toch mooi 12 uur te vroeg!! De jongedame aan de balie was zo vriendelijk om de zaak om te boeken en konden we toch op tijd van de 3 uur durende bootreis gaan genieten. De tocht gaat door de Marlborough Sounds, die je kunt vergelijken met een verkleinde versie van de fjorden van Noorwegen.
Bij aankomst in Picton hebben we er voor gekozen om eerst naar de oostkust te gaan en wel naar Kaikoura. Dit ligt weliswaar voor onze rondreis enigszins uit de richting aangezien het merendeel van onze geplande activiteiten aan de westkust liggen. In de boeken hadden we gelezen dat Kaikoura de nummer 1 was op het gebied van Whale Watching. Daar willen wij natuurlijk bij zijn en derhalve zijn we via de kustweg naar Kaikoura gereden.
Het landschap van het Zuidereiland is beduidend anders dan dat van het Noordereiland. Was het daar alleen maar groen, groen en nog eens groen, hier is het bergachtig maar veelal onbegroeid en ontzettend veel druiven. De weg volgt de kustlijn waardoor de lagunablauwe zee constant in zicht blijft maar dat betekent ook dat ook hier de weg door het landschap slingert.
Intussen zijn we na 2.5 week enigszins gewend aan de vele bochten en aan de camper en lukt het ons aardig deze “vrachtauto” binnen de lijnen te houden.
In Kaikoura hebben we eerst maar eens de wandelschoenen uit het vet gehaald. Een rondwandeling door de omgeving waarvoor 3 uurtjes in de brochure stond. Dit werd uiteindelijk 5 uur maar ons hoor je niet klagen! Het was een wandeling waarbij we verwend werden met zeeleeuwen en mooie vergezichten. Het was zeker de moeite waard en we konden vol goede moed beginnen aan de tocht per boot om te gaan kijken naar de great sperm whales, bij ons bekend als potvissen.
Om 07.00 uur!! stonden we oog in oog met een zeer ruige zee en werd gewaarschuwd voor seasickness. We hadden goed gegeten dus wat kon ons gebeuren? Om een lang verhaal kort te maken; we hebben géén whales gezien, enerzijds omdat ze er niet waren en anderzijds omdat we te ziek in onze stoelen hingen! Ilse ging na 20 minuten varen onderuit, hetgeen normaal blijkt te zijn bij zeeziekte en Lucie was al overgevend nog enigszins in staat om om zich heen te kijken. Nu kunnen we er om lachen maar ons lichaam heeft 2 dagen nodig gehad om deze “trip” te verwerken!
Vanuit Kaikoura, een naam die we niet snel zullen vergeten, zijn we teruggereden naar Picton. Daar hebben we de Queen Charlotte Scenicdrive genomen in de richting van het Abel Tasman Nationale Park. We vonden dat we onze landsman toch een beetje in ere moesten houden, ook al heeft hij nooit voet gezet aan wal waardoor hij niet gezien wordt als de ontdekker van Nieuw Zeeland. De Queen Charlotte Scenicdrive is een slingerweg van 29 kilometer waarbij je een geweldig uitzicht hebt over de Marlborough Sounds. Het is maar 29 kilometer maar je bent wel 2 uur onder de pannen!
Het Abel Tasman Nationale Park is het kleinste nationale park van Nieuw Zeeland maar wel het meest bezochte. We hebben er voor gekozen om ons per aquataxi (boot!) vanuit Marahau naar het goudgele strand van Torrentbay te laten brengen. Ondanks onze slechte ervaringen op zee hadden we hier geen andere keuze aangezien er geen vierwielers in het park mogen. In Marahau zijn we in de boot gestapt en vervolgens als aanhangwagen achter een tractor naar zee gebracht. Een aparte manier van vervoeren maar je wordt in ieder geval niet misselijk!
Van Marahau zijn we naar de Split Apple Rock gevaren. Deze rots ziet er inderdaad uit als een in tweeën gedeelde appel. Van daaruit werden we op volle snelheid naar Torrentbay gebracht. Daar moesten de schoenen en sokken uit en moesten we via de zee en het strand naar het begin van onze wandeling. Lekker dat zand tussen je tenen! Vanuit Torrentbay zijn we te voet door het nationale park teruggelopen naar Marahau. Na in totaal 17 km en 5 uur wandeltijd waren we terug bij af. Het was een mooie wandeling die via kleine paadjes parallel loopt aan de kustlijn. Daarbij leg je natuurlijk wel de nodige kilometers af en dat hebben we dan ook gedaan!
Niet alleen bij het wandelen maken we de nodige kilometers. Ook op de slingerwegen hebben we inmiddels al de nodige kilometers (2500) achter ons. We gaan verder in de richting van de westkust om nog meer mooie verhalen aan jullie te kunnen vertellen!
Op veler verzoek hebben wij uitgekeken naar Frodo of één van de andere metgezellen uit de Lord of the Rings. Het is ons tot nu toe niet gelukt een van hen te spotten! Wij hebben echter een andere oplossing voor onze lens gehad. Speciaal voor jullie……….. groetjes van Gollem!!
Bij aankomst in Picton hebben we er voor gekozen om eerst naar de oostkust te gaan en wel naar Kaikoura. Dit ligt weliswaar voor onze rondreis enigszins uit de richting aangezien het merendeel van onze geplande activiteiten aan de westkust liggen. In de boeken hadden we gelezen dat Kaikoura de nummer 1 was op het gebied van Whale Watching. Daar willen wij natuurlijk bij zijn en derhalve zijn we via de kustweg naar Kaikoura gereden.
Het landschap van het Zuidereiland is beduidend anders dan dat van het Noordereiland. Was het daar alleen maar groen, groen en nog eens groen, hier is het bergachtig maar veelal onbegroeid en ontzettend veel druiven. De weg volgt de kustlijn waardoor de lagunablauwe zee constant in zicht blijft maar dat betekent ook dat ook hier de weg door het landschap slingert.
Intussen zijn we na 2.5 week enigszins gewend aan de vele bochten en aan de camper en lukt het ons aardig deze “vrachtauto” binnen de lijnen te houden.
In Kaikoura hebben we eerst maar eens de wandelschoenen uit het vet gehaald. Een rondwandeling door de omgeving waarvoor 3 uurtjes in de brochure stond. Dit werd uiteindelijk 5 uur maar ons hoor je niet klagen! Het was een wandeling waarbij we verwend werden met zeeleeuwen en mooie vergezichten. Het was zeker de moeite waard en we konden vol goede moed beginnen aan de tocht per boot om te gaan kijken naar de great sperm whales, bij ons bekend als potvissen.
Om 07.00 uur!! stonden we oog in oog met een zeer ruige zee en werd gewaarschuwd voor seasickness. We hadden goed gegeten dus wat kon ons gebeuren? Om een lang verhaal kort te maken; we hebben géén whales gezien, enerzijds omdat ze er niet waren en anderzijds omdat we te ziek in onze stoelen hingen! Ilse ging na 20 minuten varen onderuit, hetgeen normaal blijkt te zijn bij zeeziekte en Lucie was al overgevend nog enigszins in staat om om zich heen te kijken. Nu kunnen we er om lachen maar ons lichaam heeft 2 dagen nodig gehad om deze “trip” te verwerken!
Vanuit Kaikoura, een naam die we niet snel zullen vergeten, zijn we teruggereden naar Picton. Daar hebben we de Queen Charlotte Scenicdrive genomen in de richting van het Abel Tasman Nationale Park. We vonden dat we onze landsman toch een beetje in ere moesten houden, ook al heeft hij nooit voet gezet aan wal waardoor hij niet gezien wordt als de ontdekker van Nieuw Zeeland. De Queen Charlotte Scenicdrive is een slingerweg van 29 kilometer waarbij je een geweldig uitzicht hebt over de Marlborough Sounds. Het is maar 29 kilometer maar je bent wel 2 uur onder de pannen!
Het Abel Tasman Nationale Park is het kleinste nationale park van Nieuw Zeeland maar wel het meest bezochte. We hebben er voor gekozen om ons per aquataxi (boot!) vanuit Marahau naar het goudgele strand van Torrentbay te laten brengen. Ondanks onze slechte ervaringen op zee hadden we hier geen andere keuze aangezien er geen vierwielers in het park mogen. In Marahau zijn we in de boot gestapt en vervolgens als aanhangwagen achter een tractor naar zee gebracht. Een aparte manier van vervoeren maar je wordt in ieder geval niet misselijk!
Van Marahau zijn we naar de Split Apple Rock gevaren. Deze rots ziet er inderdaad uit als een in tweeën gedeelde appel. Van daaruit werden we op volle snelheid naar Torrentbay gebracht. Daar moesten de schoenen en sokken uit en moesten we via de zee en het strand naar het begin van onze wandeling. Lekker dat zand tussen je tenen! Vanuit Torrentbay zijn we te voet door het nationale park teruggelopen naar Marahau. Na in totaal 17 km en 5 uur wandeltijd waren we terug bij af. Het was een mooie wandeling die via kleine paadjes parallel loopt aan de kustlijn. Daarbij leg je natuurlijk wel de nodige kilometers af en dat hebben we dan ook gedaan!
Niet alleen bij het wandelen maken we de nodige kilometers. Ook op de slingerwegen hebben we inmiddels al de nodige kilometers (2500) achter ons. We gaan verder in de richting van de westkust om nog meer mooie verhalen aan jullie te kunnen vertellen!
Op veler verzoek hebben wij uitgekeken naar Frodo of één van de andere metgezellen uit de Lord of the Rings. Het is ons tot nu toe niet gelukt een van hen te spotten! Wij hebben echter een andere oplossing voor onze lens gehad. Speciaal voor jullie……….. groetjes van Gollem!!
-
22 November 2009 - 08:41
Ria En Har:
hallo meiden,
wat een heerlijk gevoel moet het toch zijn om zo'n mooie vakantie te beleven. Jammer van die twee dagen zeeziekte en daarom het advies maar beter op het land te verblijven. Op de foto zien jullie er toch weer "goed opgeknapt" uit. Blijf voorzichtig, zeker bij het linksrijden want bij al dat moois ben je nogal snel afgeleid. groetjes uit Linne -
22 November 2009 - 08:48
Wilco:
Hey meiden,
Wat die vrachtauto betreft is het dus goed geweet dat jullie in St. Oedenrode hebben kunnen oefenen :):).
Mooi hoor. Ik ploeter hier wel verder.
Veel Plezier nog verder
Wilco -
22 November 2009 - 10:40
Noortje:
Wat een mooie reis! Zo te lezen halen jullie alles eruit wat erin zit! Het is een genot jullie verhalen te lezen. groetjes (ook van Sjoerd:) Noortje -
22 November 2009 - 11:11
Dionne:
Wow, echt geweldig... Mooie verhalen en prachtige foto's! -
22 November 2009 - 13:22
Janne:
Nooit taege de windj in sjpieje!!!!!! -
22 November 2009 - 15:39
Maud:
hallo soekertantes,
De foto's zijn weer prachtig.
Nog geen retourtje kunnen regelen voor mij?
Ik kan misschien maandag wel met un scootertje afkomen:D
Jha maandag ga ik dan echt mijn best doen voor het scootertje.
Laat wel weten of het is gelukt.
Nou..nog veel plezier in Down Under
groetjes Maud -
23 November 2009 - 09:41
Yasmina En Giel:
Ha Whale spotters.Wat een verhaal weer.
We moesten toch wel een beetje lachen om jullie whale watching hoor.Wat een belevenis,om nooooooooit te vergeten.
Maar ach,met het zien van al die andere mooie dingen ,vergeet je de ellende gauw.TOCH !!
Reis voorzichtig verder en geniet.
Lieve groeten van ons vanuit het stormachtige natte Nederland.
Giel en yasmina.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
